تحلیل ارتباطات غیر کلامی در داستان سمک عیار

ارتباط غیرکلامی عبارت است از تمامی محرک های غیرکلامی در یک محیط ارتباطی که هم به وسیله ی منبع (فرستنده) و هم استفاده ی آن از محیط به وجود می آید و دارای ارزش پیامی بالقوّه برای فرستنده و گیرنده است.یکی از وجوه مشترک داستان ها و روایات، کیفیت و کمیت روابط میان شخصیت های داستانی است که به دو شکل کلامی و غیرکلامی آشکار می شود؛ اما میزان استفاده از این دو نوع ارتباط و چگونگی ترکیب آن ها در روایات، با توجه به اهداف نویسنده و نوع مخاطب تغییر می کند.این پژوهش بر آن است تا عناصر ارتباطات غیرکلامی و تاثیر این عناصر را بر عناصر داستانی سمک عیار بررسی و تحلیل کند؛ از آن جاکه این داستان یکی از داستان های مهم عیاری است و در میان داستان های عامیانه جایگاه ویژه ای دارد، شناخت مولفه های ارتباط غیرکلامی در این داستان می تواند مخاطبان را با جنبه های تازه ای از این کتاب آشنا سازد. این پژوهش به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و بررسی متون مآخذ و استخراج مواد مورد نیاز در کتاب ها و مقالاتی که در این زمینه نوشته شده است، صورت گرفته است و به بررسی و تحلیل ارتباطات غیرکلامی در داستان می پردازد. دستاورد پژوهش نشان می دهد نویسنده با توجه به مکان و زمان قرارگرفتن افراد مانند صحنه های جنگ و عشق و عاشقی و...، از ارتباط های غیرکلامی خاص همان شرایط استفاده کرده است؛ بدون اینکه بخواهیم حرکت یا نشانه ای را خاص فرد یا افرادی بدانیم. همچنین در بعضی از موارد ممکن استعمل ارتباط غیر کلامیبین افراد مشترک باشد ولی با توجه به مرتبه ای که افراد دارند، نوع ارتباطشان فرق کند؛ مثلا «برخاستنِ» پادشاه برای زیر دستان نوعی علامت و از زیردستان به پادشاه حالت نمایشی تاثیرگذار به حساب می آید.